Tworzenie Izolacji fundamentów to niewątpliwie ważna czynność przy wykonywaniu prac, związanych ze stawianiem lub remontem budynku. Posiadanie bezpiecznego i trwałego systemu ocieplenia zapewnia długotrwałą ochronę przed zimnem, a także zapobiega gromadzeniu zbędnej ilości wody z otoczenia. Przed rozpoczęciem działań, należy starannie zapoznać się z przekrojem konstrukcji oraz warunkami podłoża, które mają wpływ na efektywność uszczelnień i sposób zastosowania narzędzi. Nie sposób też zapomnieć o dostosowaniu określonej głębokości odkopów, która powinna zachowywać optymalne proporcje dla danej podstawy.
Izolacja przeciwwodna fundamentów – specyfika techniczna, możliwe konfiguracje
Aby w sprawny i skuteczny sposób zabezpieczyć budynek przed przenikaniem wody, konieczne jest wykonanie wydajnego systemu izolacji. Jej techniczny charakter, jak również intensywność prac, zależą przede wszystkim od rodzaju fundamentów, szczególnie ich grubości, profilu oraz stopnia ingerencji w podłoże. Ważny jest także typ materiału podstawy, który w różny sposób reaguje na temperaturę, a co więcej – wykazuje unikalną reakcję na wodę. Jeśli budynek powstaje od podstaw, do prawidłowego wykonania izolacji niezbędna wydaje się konsultacja z architektem/projektantem, a zwłaszcza fachowy instruktaż producenta materiałów. Dobór opłacalnych i wydajnych produktów stanowi bowiem gwarancję bezpieczeństwa, a co za tym idzie – zachowania niezawodnej jakości uszczelnień przez wiele długich lat.
Profesjonalną hydroizolację fundamentów z reguły wykonuje się na terenach o dużym składowaniu wody, gdzie zazwyczaj występuje lepki grunt o mokrym wykończeniu. Obszary podmokłe cechuje śliskie podłoże, co powoduje trudności w utwardzaniu podstaw zabudowy, dlatego dobrze jest wybrać wysoce trwały i nieprzemakalny beton. Do wykonania sprawdzonego systemu ociepleń, potrzebna jest też termozgrzewalna papa, która skutecznie pochłania ciepło i zapewnia jego właściwy obieg w budynku. Ma też właściwości ochronne w aspekcie przedostawania wody do wnętrza, dzięki czemu odgradza nośne elementy budynku od gruntowych zasobów cieczy. Można także zdecydować się na wybór innych, wysoce szczelnych materiałów, takich jak polimerowo-bitumiczna masa (KMB), folia (PCW) czy mineralna odmiana zaprawy.
Jeśli izolacja ma służyć długotrwałej ochronie, powinna być wykonana na podłożu o łatwej przyczepności, a także braku jakichkolwiek odkształceń i zabrudzeń. Ważne, aby roboczy grunt był nośny, stabilny i miał lekko porowatą formę, a jego fabryczna powłoka nie posiadała odpadów w postaci kurzu, pęknięć czy nadlewek. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie dodatkowej warstwy zabezpieczeń, która ma na celu stosowne wyrównanie powierzchni pod izolację. Izolację przeciwwodną należy wykonywać etapami, które wiążą się z nakładaniem poszczególnych warstw, do których warto dobrać unikatowe tworzywa. Roboczy materiał musi wykazywać samoprzylepność i szczelność, a jego techniczna obróbka oraz użytkowe proporcje powinny spełniać branżowe standardy oraz zalecenia projektanta.
Jaki rodzaj izolacji przeciwwodnej wybrać?
W celu optymalnego dostosowania do miejsca, izolacja przeciwwodna posiada kilka dedykowanych rodzajów, których bazowymi kryteriami są stopień złożoności fundamentów, wymagania gleby i warunki atmosfery. Lekka forma (z zaleceniem na etapie budowy) sprawdza się na gruntach o niskim poziomie wody, szczególnie zasobach, niesięgających dolnych warstw fundamentów. Z kolei średni wariant przeznaczono do miejsc o cyklicznych nadwyżkach wody, jak też okresowym spadku, gdzie granica nawodnienia nie dociera do zewnętrznej warstwy filarów. W przypadku częstego składowania wody i wysokiej przepuszczalności materiałów zabudowy, budynek staje się podatny na podmywanie, co może wymagać użycia bardziej zaawansowanej metody. Jeśli w bliskim kontakcie z cieczą pozostają nie tylko fundamenty, ale i pomieszczenia (np. magazyn, piwnica), należy wykonać jej ciężką odmianę. Przy przekopywaniu gruntu, należy również pamiętać o rozsądnym odsłonięciu bazowej części budynku, która nie powinna przekraczać 2 metrów długości podbudowy.
Standardowa forma tego typu izolacji posiada warstwy w dwóch przekrojach (pionowy, poziomy), do których najlepiej zastosować papę, bitumiczną emulsję bądź folię PCW. Papa świetnie sprawdza się do rozmieszczenia w poziomie, z kolei emulsja i folia są niezbędne do pokrywania powłok pionu. Jeśli zasoby wodne wywierają silny nacisk na konstrukcje, trzeba pomyśleć o nałożeniu solidnego materiału o wodoszczelnej formie, najlepiej bogato utwardzonego betonu. Co dodatkowo ważne, decydując się na dany materiał, należy przestrzegać zalecanej warstwy grubości i odpowiednio przygotować do niego kompatybilne narzędzia. O efektywności izolacji decydują także specjalistyczne odkopy, które prawidłowo wykonuje się na głębokości 1 metra poniżej poziomu gruntu.
Folia izolacyjna z PCV wykazuje niezawodną odporność na uszkodzenia, jednak wymaga montażu aż dwóch warstw o grubości 2-3 mm. Modyfikowany typ papy APP lub SBS jest natomiast wysoce elastyczny, a jego unikalne właściwości zapewnia jednolita pojemność 3-4 mm. W fundamentach współczesnych zabudowań, najczęściej używana jest bitumiczna forma masy, gdzie stosuje się asfalt, kauczuk, polimery bądź żywicę. Jej szybkie zasychanie gwarantuje doskonałą elastyczność oraz długotrwałą szczelność, a 3-4 mm powłoki wystarczają na łatwe pokrycie chropowatych i rozległych powierzchni. Wyżej wymienione materiały mają przystępny montaż oraz uniwersalny charakter, a ich zalecanym przeznaczeniem jest wypełnianie lekkich i średnich uszczelnień.